Home
India, Laos en Cambodja 2010
- Details
- Category: Reisverslagen
Reisverslag India, Laos en Cambodja 2010
DEEL 1
India
16 mei 2010 Nagar en Manali
We zijn nu zo'n 12 dagen in India, waar Dirk en ik onze grote reis van 3 maanden starten.
Met Emirates Airlines vanuit Schiphol via Dubai naar Delhi. We hadden een prima guesthouse (Master) even buiten de drukte van het centrum van Delhi, maar goed te bereiken en goed om van daaruit kleine uitstapjes door de stad te maken omdat er een metro vlakbij is.
We konden 3 dagen heerlijk in deze oase in Delhi acclimatiseren en vanuit hier besluiten welk gebied in India we na Delhi gaan verkennen.
Delhi was heet en hectisch en toen eigenlijk iedereen die we spraken ons aanraadde om naar de bergen te trekken, was de keus snel gemaakt. Himachal Pradesh, 14 uur per bus vanuit Delhi hadden we er wel voor over. De busreis was voor Dirk een verschrikking. Hij reed de hele nacht met de chauffeur mee over de drukke en slechte wegen, en het idiote weggedrag van bijna alle Indiers leverde geregeld gevaarlijke situaties op. Ik sliep het grootste gedeelte van de reis met deze nachtbus.
We zitten nu aan de voet van het Himalaya gebergte, in de Beas Vallei. Het is hier geweldig. De natuur, de mensen (zeer relaxed) en de temperatuur. Zo mooi als je gewoon alleen maar een stukje gaat wandelen over de bergweggetjes met vallei en de bergen met pijnboombossen en sneeuwtoppen op de achtergrond .Ik zou hier rustig 6 weken kunnen blijven, de gevaarlijke passen en trekkings die van hieruit te maken zijn laten we uiteindelijk links liggen en gaan zelf op pad, te voet of met lokaal busvervoer. We genieten van het dagelijkse leven om ons heen in deze uitzonderlijk mooie natuur. Het gebied is misschien wel te vergelijken met de Zwitserse Alpen maar dan ruiger en woester. En met die indiaase touch niet te vergeten, die ons zo aantrekt. Deze Vallei heeft orchards vol met appelbomen, afgewisseld met de oeroude pijnboombossen. Het gebied is ook bekend om zijn Hasjiesj steelt, Dit is een grote bron van inkomsten en vooral de Parvati Vallei bestaat voornamelijk uit de inkomsten hiervan.
Voor de Indiërs is dit gebied een toevluchtsoord in de hete zomermaanden. De Hillstations zijn zeer populair. Ze vermaken zich met allerlei rommel aan te schaffen in de vele winkeltjes en tempels te bezoeken en ijsjes te eten. Maar heel bijzonder is de mogelijkheid om ski-pakken te huren en zich te laten fotograferen in de sneeuw. We hebben ook hele gezelschappen ontmoet die op schoolexcursie waren, middelbare scholieren en hun begeleiders. Dan zijn wij de bezienswaardigheid en iedereen wil met ons op de foto.Verder zijn er nogal wat gestrande hippies die nooit meer zijn weggekomen uit Goa en die naar dit gedeelte van India trokken. Ze zouden nooit meer kunnen wennen aan een leven in Europa of Amerika.
De laatste dag in Manali hadden we het geluk een tempelfeest mee te maken van de lokale tempel in het buitenwijkje Vashisht waar ons hotel was. Het hele dorpje was uitgelopen en het was een uniek gezicht om alle muzikanten te zien en de gehele lokale bevolking die zich nog altijd hult in de lokale klederdracht.
24 mei – Shimla
Shimla is het knooppunt en de hoofdstad van de Himachal Pradesh. Via een omweg op weg naar Daramsala - waar we de Dalai Lama wilden ontmoeten - zijn we hier aangekomen.
Reizen met de lokale bus is een ervaring. Het gebied tussen Daramsala en Shimla is een en al bergen, en niet zulke kinderachtige! De vrij smalle weg kronkelt zich als een slang met indigestie omhoog en weer omlaag – en weer omhoog. Er lijkt geen eind aan te komen, We heb tussendoor dan ook een dag een stop gemaakt in Baijnath (5 uur) en de volgende dag Mandi (4 uur) Daarna naar Shimla (6 uur) Als je het omrekent doe je 20/25 km per uur, maar het uitzicht is zo fantastisch dat ik geniet van dit reizen.
De stad is echt ongelooflijk gebouwd op steile berghellingen. Een onmogelijke plek voor een stad. Bijna niets is vlak. Ik zie het maar als een soort conditietraining als we uitstapjes maken. Bijna alles gaat te voet. Behalve dat het voor verkeer vrijwel onmogelijk is om van de “grote” weg af te wijken, is een groot gedeelte ook gewoon gesloten voor alle verkeer, behalve voetgangers.
De Britten hadden hier destijds hier een geliefd toevluchtsoord gebouwd voor de zomermaanden. Er is genoeg te zien en te doen en ons hotelletje vind ik perfect. We blijven hier 4 dagen. Het ticket voor de toytrein naar Kalka is geboekt op de 26e. Dit is een smalspoortreintje met ruim 100 bruggen en tunnels te passeren in 6 uur tijd. Ik ga gewoon mijn ogen dichtdoen als het te hoog en steil is.
Zaterdag 29 mei – Calcutta
Het smalpoortreintje was helemaal niet eng maar een geweldige ervaring. Lekker rustige luxe coupe en langzaam afdalen van ruim 2000 meter naar 500 meter.
We blijven 1 nacht in Kalka. Nergens konden we er achter komen of er wel een hotel of zo is in Kalka maar we wagen het erop. Viel niet tegen, maar we moeten wel weer wennen aan de warmte. Er is zelfs een goed Zuid Indiaas restaurant (moderne inrichting en lekker koel door de airco).
Dirk gaat de aansluiting naar Chandigar regelen, want het vliegtuig naar Calcutta vertrekt vanaf die luchthaven (met een stop in Delhi). We wilden de vreselijke en gevaarlijke busreis van Delhi maar Nagar niet nog een keer meemaken, dus doen we een grote stap per vliegtuig.
“Best you go by local bus to Chandighar” wordt ons aangeraden de korte afstand Kalka/Chandighan van zo'n 30 km per lokale bus te doen, maar we zijn eigenwijs en kiezen voor de trein, het is immers maar een uurtje. Achteraf begrijpen we waarom. Op zo'n kleine afstand kan je niet reserveren en we kwamen 3e klas te zitten . Eerst viel het nog wel een beetje mee, maar uitstappen in Chandigargh was hel. De coupe was al vol, en er probeerden op het station nog eens zoveel mensen in te stappen, inclusief alle bagage die ze bij zich hadden. Er zat anders op dan zo hard mogelijk terug te duwen om uit de trein te komen.
Calcutta is heet en vochtig maar valt me toch mee. Ik had eerst niet zo veel zin in Calcutta en zag er eigenlijk een beetje tegenop om hier een paar dagen te blijven. Airco in het hotel is absoluut noodzakelijk, en ook overdag duiken we een airco winkel of koffieshop in om weer even bij te komen als we de kans hebben. Ik laat me zelfs regelmatig rijden in een met de hand getrokken rijtuig. Calcutta is de laatste stad in India waar dit soort vervoermiddel door mannen met de hand voortgetrokken nog dienst doet. Behalve dat de laatste 10-15 minuten lopen naar het Hotel me soms net te veel is, lukt het ons nog steeds niet om zonder veel zoeken en vragen en omlopen het hotel te vinden. We zitten in een buurt waar het een wirwar van straatjes met winkeltjes is en alles lijkt op elkaar. Omdat dit handgetrokken vervoermiddel voor zeer lokaal vervoer wordt gebruikt weten deze arme harde werkers altijd feilloos ons hotel te vinden, in tegenstelling tot taxi-drivers en auto-riksja drivers. Die doen hier in dit gedeelte van de stad altijd moeilijk. Wij betalen ze iets meer dan de lokale bevolking en deze mensen zijn heel vriendelijk en blij met de klandizie, zodat ik me na de eerste keer niet meer bezwaard voel.
Puri – 4 juni
Puri is een heel heilige plek voor de Hindoes in India. Het ligt in Orissa aan zee en er komen ook een handvol buitenlandse toeristen op het lange zandstrand af. Er is jaarlijks een groot festival in Puri en dan is het hier een gekkenhuis. Nu konden we gemakkelijk een guesthouse/hotel direct aan het strand vinden met een goede sfeer. Het meest ideale plekje naar mijn mening. Zandstrand komt tot aan je kamerdeur. Dit wordt onze uitvalsbasis voor de komende week.
Het strand is niet om lekker op een bedje in je zwempak te gaan liggen. Er zijn geen parasols en geen bedden. Het wordt pas druk na 4 uur, wanneer iedereen (vooral Indiers) met hele families tegelijk gaan pootje baden en plezier maken. Overdag is het te heet maar zo tegen de avond is het heerlijk en erg gezellig.
Uitstapjes naar het kunstenaarsdorpje waar ze originele indiaase paintings maken- naar de tempel in Konark – om en rond de grote tempel in Puri zelf – naar een Meer 50 km hiervandaan en en nog zo wat dingen. Gisteren hebben we een motor/scooter gehuurd om naar Konark te gaan (36 km) – geweldig ging dat. Hele mooie rustige beachroad en we konden lekker overal stoppen en kijken onderweg. Links rijden ging Dirk goed af.
We hebben de treinkaartjes laten regelen voor het vervolg vanuit hier naar Chennai, met een omweg meer landinwaarts in Orissa naar de lokale buurvolkeren (Adivasi) die hier nog leven. We hopen 1 of 2 weekmarkten mee te kunnen maken en wat van het binnenland van Orissa te zien.
10-6 – Jeypore
We zijn per trein en taxi gisteren in Jepyore aangekomen. We hebben ons enorm vergist in de afstanden hier, of liever gezegd in de tijd die nodig is om van de ene plek naar de andere te komen. Op de kaart is dat niet in te schatten. Even naar een marktje is 3 uur heen en 3 uur terug. Het is een vrij geïsoleerd gebied en dat is dan ook de reden dat er nog zg. Tribal mensen wonen. Verschillende bergstammen met hun eigen cultuur en kleding (en taal waarschijnlijk). Ze zien er ongelooflijk uit maar ze zijn niet erg toegankelijk. Wel willen ze graag de sieraden en kettingen die ze dragen aan je verkopen, maar omdat ze geen woord engels spreken gaat dat niet altijd makkelijk.
De temperatuur is hier aangenaam, zelfs in de zomer. De natuur mooi en groen, met veel grote oude bomen, stukken jungle en hier en daar wat landbouw. Toeristen zijn we nog niet tegengekomen. Het handjevol dat naar deze streek afreist doet dat in de winter.
Ik geloof dat ze in dit hotel nog nooit buitenlandse gasten hebben gehad. Het is een redelijk comfortabel en schoon hotel met een goed restaurant. De bediening is ruim aanwezig en professioneel. Alleen doen ze te veel hun best om het voor ons als afwijkende buitenlandse toeristen, goed te doen. Je ziet gewoon dat het voor hun onwennig is om bijvoorbeeld een continental breakfast te serveren (wat gewoon op de kaart staat) maar het is wel heel erg schattig.
Onze chauffeur is duidelijk trots op “zijn” district: Koraput. Het is hier zo heerlijk koel en er wordt veel groene groente verbouwd. Trots vertelde hij dat over de weg waar we rijden zo'n 10 jaar geleden nog tijgers waren gezien, en ook bij het riviertje even terug. Dit was een grote jungle. Een stuk verderop, als ie een donkere lucht vol regenwolken ziet naderen wordt ie enorm blij, de monsoen komt eraan. Precies op tijd; de boeren hebben hun land net helemaal gereed gemaakt en als de regen nu valt komt het gewas.op en worden de omgeploegde rode stukken en ingezaaide aarde na een paar dagen groen.
Zondag 13 juni – Vishnapatnham
Vertrekstation van de trein naar Chennai. We hebben gereserveerde treinkaartjes met bevestigde plaatsen voor de stoelnummers 37 en 38 in een 2 AC sleeper. Je zit dan met 4 personen in een coupe waar de banken 4 bedden worden met airco. Goed geregeld dachten we. Helaas, de trein heeft bijna 11 uur vertraging en we vertrekken niet om 14.35 uur maar om 01.50 's nachts. Ach, wij hebben niks te klagen en laten het maar over ons heen komen.. In dezelfde trein zijn mensen uit Bihar (noordelijke provincie) nu 3 dagen onderweg, Je zult maar 3e klas zitten!! Het ontbijt (een soort koude pindasoep) wordt met ons gedeeld door onze medereizigers, vader en dochter uit Putna. Verwachtingsvol kijken ze of we het lekker vinden. We vinden het onbeleefd om te weigeren en wagen ons aan een paar slokjes.
Chennai (zuid India) is niet bijster interessant maar we vermaken ons wel. We hebben een hotelletje vlakbij het treinstation Egmore, vlakbij een zeer bekend South Indian eettent waar je we ons prima de zuid indiaase keuken voor de laatste paar keren laten smaken. Centraal genoeg en van alles wat goed bereikbaar per trein, taxi, riksjaw of lopen. In ieder geval kun je hier behoorlijk eten. Een keer hebben we zelfs een buffetdiner in een luxe hotel genoten.
We zien uit naar Bangkok. India is een belevenis. Maar of het nu komt omdat we dachten dat we meer dan 6 weken niet aankonden. Of omdat we nu weten dat we dit hoofdstuk gaan afsluiten. Dit was precies genoeg India voor ons.
DEEL 2
Thailand - Laos en Cambodja
21 juni – Chang Mai – Thailand
Thailand is een luxe na India. We hebben 2 overnachtingen in Bangkok genoten en 2 luxe “inhaaldagen”. We zijn al eerder in Bangkok geweest, zodat we wat off-track uitstapjes maken.
Dirk wilde graag nog langer blijven. Elke dagen massage, biertje om af te koelen, schone straten en gewoon de weg over kunnen steken zonder gevaar voor eigen leven. De thais toeteren niet, dus ook qua geluidsoverlast is het een wereld van verschil en ze zijn zeer hoffelijk. We zitten vlakbij bootstation pier nr. 13 midden in een (backpacker) toeristenmarkt. Erg gezellig!
Ik ben erachter gekomen dat ik liever niet lang in een grote stad blijf en vind het relaxter op het platteland of beter gezegd, in een kleine plaats.
We nemen de (prima!) nachttrein met slaapplek en persoonlijke service van Nathalie. Reizen met Nathalie op de trein naar van Bangkok naar Chang Mai is een feest. Zij (of eigenlijk hij) maakt er een klein feestje van. Volgens mij is ze in dienst van de Thaise spoorwegen, ze draagt in ieder geval een badge, en is in charge in treinstel nr. 4 wat een sleeper is.
Chang Mai is ook zeer toeristisch. Het is dan ook een belangrijk vertrekpunt voor trekkings naar meer (of minder) afgelegen gebieden, inclusief tribal stammen en jungle, olifanten, of raftings. Wij hebben geen interesse, omdat we dit op een vorige (groeps)reis hebben gedaan.
De markten (Saturday night market en Sunday market) zijn enorm uitgebreid en toeristisch maar aardig om souvenirs te scoren. We zijn na 2 dagen met de bus naar de grensplaats met Laos vertrokken. Mooie comfortabele rit van 6 uur.
Guesthouse aan de Mekong rivier. Schitterend! We zitten lekker aan een borrel op ons privé terrasje, met uitzicht over de rivier. Het is buiten het seizoen maar ze zijn zo behulpzaam. Meer dan thee bestellen is eigenlijk niet mogelijk maar de eigenaresse regelt het voor ons.
De slowboat en visa-procedure voor Laos zijn zo goed als geregeld door een lokaal bureautje hier, morgenochtend om half 9 worden we opgehaald om de reis in Loas te vervolgen. 2 Dagen over de Mekong rivier tussen het prachtige bergachtige landschap.
Twee dagen op de boot met alleen maar ongerepte jungle met hier en daar een klein vissersdorpje. De tocht is geweldig en na een korte overnachting in een onbeduidend plaatsje (Pak Beng) komen we aan in Luang Prabang. Buitengewoon schilderachtig stadje.
Des te schokkender is de aankomst na een paar dagen en na een busreis van 8 uur in Vang Vieng. Schitterende omgeving, maar totaal smakeloos uit zijn voegen gegroeid.
Ik heb me verbaasd, maar het schijnt een bekende plek te zijn om te tuben en te zuipen en trekt daarom een bepaald publiek aan. Sommige zijn gewoon jonge backpackers op doorreis die even uit hun dak willen gaan, maar sommigen komen een weekje Laos doen en doen dan alleen dit plaatsje aan om iedere dag maar weer een bepaald stukje van de rivier (de Nam Song) af te zakken op een tube (autobinnenband) met zoveel mogelijk Pitstops. Doel is om zoveel mogelijk Buckets (emmertje vol met sterke drank) naar binnen te gieten. Wat een waanzin in dit land wat verder nog zo puur is en de grootste ongerepte natuur heeft.
We blijven toch nog een dag maar gaan met een kayaktocht mee. 15 km buiten het dorpje en je waant je in een heel andere wereld en hebben een heerlijke dag!
Volgende ochtend op doorreis per bus naar de hoofdstad Ventianne.
Ventianne is niet erg inspirerend en we blijven 1 nacht. We besluiten met niet al te grote stappen langzaam af te zakken naar Pakse in het zuiden van Laos.
Eerste een overnachting op ong. 6 uur busreis in Pak Khek en de volgende dag, weer zo'n 3 uur in Savanek. Hier blijven we nog een nacht en huren we een motor zodat we een uitstapje kunnen maken naar de omgeving en het platteland. De wegen zijn goed en rustig, alleen de bewegwijzering ontbreekt meestal volledig en men spreekt geen tot zeer weinig engels. We hebben een kaartje mee en komen er min of meer uit.
De bus naar Pakse rijdt erg langzaam en is ook weer zo'n 5 uur. Dit soort reistijden is prima en goed te doen. We komen dan halverwege de middag uitgerust aan en kunnen wat rondstruinen. De stadjes lijken erg op elkaar en zijn allemaal niet zo bijzonder. Pakse is uitvalbasis voor uitstapjes van 1 of meerdere dagen in de omgeving. Onze eerste dag w
Ik voel me zeer goed en fit. De temperatuur is gunstig. De moesson is hier begonnen en de temperatuur is rond de 28 graden en redelijk bewolkt. Gisteren op de motor zijn we overvallen door de een fikse regenbui, maar na een half uurtje schuilen bij een boerderijtje waren er daarna alleen nog wat spetters. Meestal valt de regen 's nachts zodat we er tot nu toe niet veel last van hebben.
Voor ons vertrek uit Nederland heb ik me eigenlijk een paar dingen voorgenomen omdat ik hoop een aantal kilo's lichter en gezonder terug te komen van deze reis.
In India eet ik geen vlees of kip. Eigenlijk omdat het niet hygiënisch is en in India veel vegetarisch eten te krijgen is. Verder geen alcohol, zeker niet als het erg warm is. Als je wilt kun je hier overal chips, koek en chocola en dergelijke kopen maar heb een goede gewoonte ontwikkeld om dit niet te kopen, Het is soms verleidelijk om tijdens reisdagen dit soort dingen in te slaan voor tijdens de reis en er zijn genoeg backpackers die daarop overleven. Ik probeer zoveel mogelijk lokaal voedsel te bestellen, en in ieder geval veel water en fruitshakes in plaats van frisdrank. Pizza of spaghetti heb ik nog maar 1x besteld.
Hier in Laos hebben ze heerlijke lokale thee. Ik moet zien dat ik daarvan wat meeneem!
Ik ben wel benieuwd wat de weegschaal aanwijst als ik terugkom.
Tijdens de busreizen wordt diverse keren gestopt en komen er hordes lokale verkoopstertjes de bus binnen met allerlei, vaak vreemd, etenswaar. Een goede kans om van alles uit te proberen, tot en met op satéstokjes geregen en gefrituurde krekels. Maar ook heerlijkheden zoals licht zoete kleefrijst, in bamboestokjes gestoomd (en dus meteen goed verpakt) en vruchten waar ik het bestaan niet eens van kende. De producten zijn een beetje streekgebonden en worden ook driftig gekocht door de lokale bevolking.
Pakse en omgeving – Bolaven Plateau
Dit vruchtbare gebied is bekend om zijn watervallen, koffieplantages, rust en aangename (koele) temperatuur. We hebben 3 dagen een motor gehuurd en hebben een rondje van zo'n 240 km gemaakt van Pakse – Tat Lo – Pakxong - Tad Fane. De wegen zijn goed en de bewegwijzering min of meer duidelijk. Er wordt duidelijk werk van gemaakt om dit gebied toegankelijk te maken en om hiermee ook het toerisme te stimuleren. Etnische minderheden die hier wonen zijn oa de Laven, Katu en Alak. Ze leven in primitieve nederzettingen en hebben (nog) hun eigen cultuur en geloof. Het zijn geen Boeddhisten maar geloven in een soort mix van animisme en voorouderverering. Wij hebben 1 zo'n “dorpje” bij toeval bezocht. In het midden stond hun dorpshuis en doordat de huizen in een cirkel daaromheen gebouwd zijn moeten dit de Katu of Alak zijn geweest. Helaas dragen ze geen klederdracht meer.
Een tocht door dit gebied is een feest. De mensen zien nog niet veel toeristen en kijken verbaasd op als we met onze motor door de dorpjes rijden. Bijna iedereen zwaait en iedereen wil graag een praatje maken. De meeste spreken geen woord Engels maar er is soms wel iemand die een paar woordjes Engels spreekt en die wordt geroepen anders brengt het lijstje met woordjes en simpele zinnetje in het Laos uit onze Planet uitkomst. We stoppen geregeld bij een eenvoudig opgezet hutje langs de kant van de weg waar oa fruitverkopers hun waar aan de man proberen te brengen of bij simpele tentjes voor water of een soepje. We komen onderweg ook een aantal luxe en goed opgezette onderkomens tegen waar je als moderne toerist goed kunt vertoeven. Vooral de Koffie Garden Suan Sinouk viel in de smaak.
Cambodja 9 juli
We nemen de bus van Pakse naar Siem Reap. Een flinke reis van 's morgens vroeg tot half 1 's nachts. Het valt niet tegen maar we laten ons wel naar het eerste de beste guesthouse vervoeren en vallen als een blok in slaap.
Angkor Wat is hier de grote trekpleister. Oude tempels uit het grote machtige Khmer koningen tijdperk, van soms meer dan 1000 jaar oud in een schitterend onbedorven jungleachtige omgeving. Je kunt hier wel een week doorbrengen met het bezoeken van deze tempel ruïnes. Wij hebben het na 1 ½ dag wel gezien. Prachtig, maar meer nemen wij gewoon niet meer op. Hoewel veel tempels iets speciaals en unieks hebben, is voor ons zo'n 7-8 stuks een goede indruk.
Verkopers van Angkor Wat
Rond de tempels van Siem Reap zijn 10 tallen eettentjes, winkeltjes en verkoopstertjes. Dat moet ook wel want er komen jaarlijks meer dan een miljoen toeristen op de complexen af die geregeld wat willen eten of drinken.
Wat betreft de toeristische prullaria zijn vooral sjaals en ansichtkaarten populaire items om aan de toeristen te slijten.
Er schijnen vaste regels te zijn, ieder heeft zijn eigen gebied en een weg oversteken lijkt verboden. Er wordt vooral naar je geroepen (geschreeuwd) om je aandacht te trekken. Als je langs loopt ben je de klos en wordt je aangeklampt.
Tijdens het eten worden we ook voortdurend lastig gevallen. Je moet boos kijken en 3 tot 4 keer uitdrukkelijk `nee` zeggen voordat ze weggaan. Ze zijn niet echt heel vasthoudend maar op een dag moeten we minstens 100 keer neen zeggen, wat heeft dat voor zin?
11 juli – Siem Reap
We hebben een rustdag en proberen het laatste deel van de reis uit te stippelen, zodat we op tijd weer in Bangkok zijn (22 juli) voor de vlucht terug naar Amsterdam.
Morgenochtend vroeg vertrekken we in ieder geval per boot naar Battambang. Onduidelijk is hoelang deze reis gaat duren, iedereen geeft een andere reistijd op.
Scams
In geheel Azië loop je als reiziger een grote kans het slachtoffer te worden van een scam. Het is zelfs zeer onwaarschijnlijk dat je niet in aanraking komt met een meer of minder onschuldige scam. Het doel is altijd aan een reiziger snel geld te verdienen, met een mooi verhaal wat meestal te mooi klinkt om waar te zijn en dat het dan ook.
Voor de meer bekendere scams wordt gewaarschuwd in de Lonely Planet, maar men is inventief en nieuwe of variaties op bestaande en bekende oude worden snel gevonden.
Hieronder beschrijf ik een van de trucs die wij zelf tegenkwamen in Laos/Cambodja. Het ging slechts om een paar dollar maar de schade is vooral de verwarring die wordt geschapen.
Tijdens de busreis van Pakse naar Siem Reap.
Op de grensovergang werd ik aangesproken door een jongeman en begroet met de gebruikelijk vrage: uit welk land kom je, waar ga je naar toe, hoe lang ben je al op reis ed.
Toen ik hem vertelde dat ik naar Siem Reap ging, antwoordde hij dat wel een lange reis was (inderdaad, vertrek half 8 's morgens– geschatte aankomst half 10 's avonds) maar ja dat is niet anders, zei ik. Nou dat kon wel anders, overstappen even verderop op een sleeperbus was veel comfortabeler. Bovendien de bus die ik heb geboekt komt niet om half 10 aan maar pas om 2 uur ’s nachts aan, wist bij te vertellen. Hij kon zorgen dat ik op een betere, snellere bus kwam en dat kost me 10 dollar voor het laatste stuk van het traject vanaf Phnom Penh. Omdat ik, in tegenstelling tot het overgrote deel van de mensen al voor het hele traject betaald hadden was de prijs voor mij slechts 5 dollar. Ik vertelde dat ik dit met mijn “echtgenoot” zou overleggen.
Dirk had er geen oren naar, we zouden ons aan ons originele plan houden met de geboekte en betaalde bus.
Echter in de bus viel hij ons en alle andere toeristen (niet de locals) herhaaldelijk lastig, en om het aanbod aantrekkelijker te maken verlaagde hij op het laatst de prijs voor ons naar 3 dollar, voor `de laatste 3 plaatsen ` die nog beschikbaar waren. Bijna iedereen was op zijn aanbod ingegaan volgens hem en hij begon eigenlijk zeer vervelend te doen. Een meisje kreeg zelfs ruzie met hem en er werden vervelende dingen gezegd. Hij deelde in Kratie mee dat iedereen die had betaald straks ergens in of vlak na Kratie zou overstappen op de Superbus en degenen die niet hadden betaald moesten blijven zitten tot Phnom Penh en dat er een zeer grote kans was voor de niet-betalers dat die zeer veel oponthoud in Phnom Penh zouden krijgen. Plotseling verliet hij de bus.
Er was verwarring geschapen, niemand wist wanneer de overstap naar de andere bus plaats zou hebben en de mensen die gewoon via Phnom Penh bleven reizen en niet het extra geld hadden betaald werden onzeker of en wanneer er een bus voor het laatste stuk beschikbaar zou zijn. Wij zouden wel zien hoe alles zou lopen.
Pas 2 of 3 uur later stopte de bus bij een klein wegrestaurant. Het was inmiddels donker en een uur of 7. Iedereen die naar Siem Reap ging moest eruit, betaald of niet betaald, local of toerist. De bus reed weg en na 2 ½ uur wachten kwam er een andere bus, helemaal geen sleeper of luxe bus, wel al half vol met reizigers naar Siem Reap, opgestapt in Phnom Penh, wat ongeveer 2 uur van deze plek af ligt. Iedereen zocht een leeg plekje in de bus en om 1 uur 's nachts kwamen we aan. Ik zal je het verhaal besparen hoe we toen naar een “geregelde” kamer kwamen, van weer een vriendelijke behulpzame jongeman die toevallig in deze bus zat. Volgens mij was dat deel 2 van de scam (de Bangkok bus scam die beschreven staat in de Lonely Planet lijkt er namelijk verdacht veel op). Wij (en de meeste van de backpackers die ook in de bus zaten) hebben gebruik gemaakt van de door hem geregelde tuk-tuk naar een hotel waar hij connecties mee had (goedkoop maar niet zo fraai). Wilden gewoon slapen zonder zelf midden in de nacht allerlei dingen te moeten uitzoeken en regelen. De volgende ochtend zijn we meteen uitgecheckt en vertrokken naar een leuk hotel van onze keuze.
Boot naar Battambang.
Na een paar dagen Siem Reap vertrokken we per boot naar Battambang. Een zeer schilderachtige bootreis echter door de lage waterstand wel met enige hobbels. In plaats van de geplande 6 uur deden we 9 uur over de reis oa omdat de boot een aantal keren vast kwam te zitten in de blubber van het ondiepe water. Het einde van de reis is in zicht en we moeten een beetje opschieten om straks op tijd in Bangkok te zijn voor de terugvlucht naar Amsterdam.
We blijven 1 nacht, vinden een hotel vlak bij de centrale markt, en reizen de volgende dag door naar Phnom Penh. Ik vind dit een van de fijnste grote steden op deze reis. Phnom Penh zit duidelijk in de lift en ontwikkelt zich de laatste jaren snel. Traditie en comfort naast elkaar.
We maken een duidelijke keuze wat we hier beslist willen zien en regelen een tuk tuk driver.
Het Nationale Museum en de Tuol Sleng (S-21) gevangenis uit de Rode Khmer tijd. Het is ongelofelijk dat de Cambodjanen zich na deze verschrikkelijke tijd weten op te krabbelen. De bezetting van de Rode Khmer van Pol Pot duurde van 1975 (meer 2 miljoen inwoners in Phnom Penh) tot 1979. Alle inwoners van Phnom Penh moesten de stad na de inval in 1975 verlaten en vertrokken naar het platteland of werden vermoord.
De verschrikkingen waren enorm en zelfs ook na de bevrijding bleef de Rode Khmer tot in de 1990s als een verzetspartij actief.
Strandbestemming Sihanoukville via Kampot.
Op het eind van de reis hebben we nog wet relaxdagen ingepland.
In Kampot verblijven we in een heerlijke bungalow aan de rivier en hebben we tijd om de fotos en het dagboek weer eens bij te werken.
Sihanoukville is schattig, heerlijk strand, mooi weer, lekkere coctails en garnalen en krab eten. Hier kan ik eindelijk mijn benen een beetje laten bruinen! Manicuur, pedicuur, massage, enz.
De busreis naar Bangkok is een makkie, we komen weer in de “bewoonde” moderne wereld.